Αυχενικό Σύνδρομο

1. δουλεύοντας με την οθόνη του υπολογιστή σε χαμηλή θέση
2. βλέποντας τηλεόραση στο κρεβάτι
3. η χρήση του τηλεφώνου με συγκράτησή του μεταξύ ώμου και αυτιού και όχι με το χέρι
4. η χρήση βαριάς τσάντας από τον έναν ώμο
5. τα ψηλά τακούνια που αλλάζουν όλη τη δυναμική της σπονδυλικής στήλης, και
6. κυρίως η χρήση πολλών μαξιλαριών στον ύπνο

Ο αυχένας υποστηρίζει την κίνηση και το βάρος της κεφαλής σας – ένα αρκετά κουραστικό έργο, αν σκεφτείτε ότι το κεφάλι ζυγίζει 6 με 8 κιλά. Επίσης κλείνει μέσα του τα περισσότερα νεύρα που από τον εγκέφαλο φθάνουν σε όλα τα μέρη του σώματος, σαν ένας σωλήνας γεμάτος οπτικές ίνες. Αν αναλογιστείτε πόση ώρα ξοδεύετε για οδήγηση, εργασία σε υπολογιστή και παρακολούθηση τηλεόρασης, δεν θα σας φανεί περίεργο που μπορεί να χρειαστείτε λίγη μάλαξη για να ξαναδώσετε στον αυχένα σας την ικανότητα να αντεπεξέρχεται στις "υποχρεώσεις" του με άνεση.
 

Το αυχενικό σύνδρομο αποτελεί μια εκδήλωση πόνων στον αυχένα και στη γύρω περιοχή. Αρχικά, μια τανάλια σφίγγει επίμονα το σβέρκο σας και με τον καιρό το σφίξιμο αυτό γίνεται πόνος (αυχεναλγία). Ύστερα εμφανίζονται πονοκέφαλοι, μουδιάσματα και συχνά ζαλάδες. Ο γενικός όρος "σύνδρομο" χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων που αφορούν μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος, αλλά με διαφορετική αιτία προέλευσης. Έτσι ο όρος αυχενικό σύνδρομο αναφέρεται στα πιασίματα και τον πόνο του αυχένα.

Ο σωστός όρος, λοιπόν, θα ήταν "αυχενικά σύνδρομα", αφού πρόκειται για περισσότερα από ένα προβλήματα που έχουν ως αίτια παθήσεις του αυχενικού τμήματος της σπονδυλικής στήλης.

Οποιαδήποτε ενόχληση ή συνδυασμός συμπτωμάτων που οφείλεται σε πάθηση των αυχενικών σπονδύλων, μεσοσπονδύλιων δίσκων, αρθρώσεων, νεύρων ή μυών μπορεί να ονομαστεί «αυχενικό σύνδρομο».Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως παρουσιάζεται μετά τα 26-30 έτη.

Από τη λειτουργική διαταραχή των σπονδύλων του αυχένα μπορούν να πιεστούν ή να ερεθιστούν τα νεύρα. Για αυτό, ο πόνος στην περιοχή του αυχένα μπορεί να ακτινοβολεί στην πλάτη (ανάμεσα στις ωμοπλάτες), στους ώμους, τα χέρια, ακόμα μέχρι τα δάκτυλα των χεριών. Επίσης, μπορεί ο πόνος να συνοδεύεται από μυϊκή αδυναμία, αισθητικές διαταραχές (μούδιασμα, βελόνιασμα, κάψιμο) και μειωμένη κινητικότητα. Συχνά αναφέρονται και ζαλάδες, ίλιγγοι, πονοκέφαλοι ακόμα και «θολούρα» στα μάτια.

Το αυχενικό σύνδρομο ταλαιπωρεί κατά πλειοψηφία όσους κάνουν καθιστική δουλειά, και συγκεκριμένα όσους δεν κάθονται στη σωστή θέση, όσους βρίσκονται πολλές ώρες ακίνητοι (για παράδειγμα μπροστά από ένα κομπιούτερ) και όσους δε γυμνάζονται. Φαίνεται ότι 7 στα 10 άτομα κάποια στιγμή θα εμφανίσουν αυχενικό σύνδρομο, ενώ ένα στα έξι άτομα υποφέρει από χρόνιο πόνο του αυχένα. Το αυχενικό σύνδρομο δεν πρέπει να μένει χωρίς αντιμετώπιση, αφού μπορεί να χειροτερέψει.

Τα συχνότερα συμπτώματα στην περιοχή του αυχένα είναι ο πόνος και η δυσκαμψία, που μπορεί να επεκτείνονται στην οπίσθια και πλάγια επιφάνεια του αυχένα, στην περιοχή του ώμου ή και στην ανώτερη περιοχή της ράχης. Κάποτε μπορεί να συνδυάζονται και με πονοκέφαλο.
 

Ένας δεύτερος τύπος αυχενικού συνδρόμου είναι ο πόνος που ξεκινά από την περιοχή της ωμοπλάτης και επεκτείνεται στο άνω άκρο, δηλαδή στο βραχίονα, στο αντιβράχιο και στα δάχτυλα. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν ακόμα μούδιασμα και αλλαγή της αισθητικότητας στα δάχτυλα ή και μυϊκή αδυναμία στο άνω άκρο. Σε ιδιαίτερα σπάνιες - ευτυχώς - περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστούν νευρολογικά προβλήματα τόσο στα άνω όσο και στα κάτω άκρα, λόγω προβλήματος στην αυχενική μοίρα του νωτιαίου μυελού (αυχενική μυελοπάθεια).

Οι συχνότερες μορφές του αυχενικού συνδρόμου μπορεί να προκαλέσουν παρατεταμένη ταλαιπωρία, δυσκολία στις καθημερινές δραστηριότητες και σημαντική μείωση της απόδοσης στην εργασία. Όταν συνυπάρχουν και νευρικά προβλήματα υφίσταται κίνδυνος ακόμα και για μόνιμη αναπηρία (από ελαφρά μυϊκή αδυναμία έως και πλήρη παράλυση).

Συχνά, ήπιες μορφές αυχενικού συνδρόμου, όπως είναι ο πόνος στον αυχένα, οφείλονται σε απλές αιτίες, όπως στην κόπωση των μυών του αυχένα στη δουλειά ή και σε διάστρεμμα κάποιας άρθρωσης στον αυχένα έπειτα από κάκωση (για παράδειγμα σε αθλητικές δραστηριότητες ή ύστερα από τροχαίο ατύχημα).

Πιο σοβαρές μορφές αυχενικού συνδρόμου προκαλούνται συνήθως από εκφυλιστική νόσο της αυχενικής σπονδυλικής στήλης, η οποία εκδηλώνεται ως δισκοπάθεια (προβολή ή κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου που πιέζει κάποιο νεύρο) σε νεότερες ηλικίες ή και ως σπονδυλοαρθροπάθεια σε μεγαλύτερες.
 

Υπάρχει περίπτωση η αιτία του πόνου να είναι εντελώς διαφορετική, για παράδειγμα πρόβλημα στην άρθρωση του ώμου, αντανάκλαση του πόνου από προβλήματα στο θώρακα (πνευμονικά ή καρδιακά προβλήματα) ή και εκδήλωση παθήσεων όπως η ημικρανία και οι παθήσεις του λαβυρίνθου.

Ο εξειδικευμένος ιατρός είναι σε θέση να καταλάβει ότι πάσχετε από αυχενικό σύνδρομο από το ιστορικό του προβλήματός σας και από την κλινική εξέταση, χωρίς να χρειαστούν άλλες εξετάσεις. Ωστόσο, για να διαπιστώσει την ακριβή εντόπιση και την έκταση του προβλήματος μπορεί να χρειαστούν εξετάσεις όπως απλή ακτινογραφία ή για ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια μαγνητική τομογραφία της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, ηλεκτρομυογράφημα ή ακόμη και σπινθηρογράφημα οστών.

Η αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης αυχενικού συνδρόμου εξαρτάται πάντα από την ακριβή αιτία. Απλές μορφές, όπως αυτές που οφείλονται σε μυϊκή κόπωση ή μυϊκή θλάση και διάστρεμμα, υποχωρούν με απλή φαρμακευτική αγωγή (αναλγητικά ή και αντιφλεγμονώδη) μέσα σε διάστημα ημερών ή εβδομάδων.
 

Είναι σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις να αποφεύγεται η ακινητοποίηση του αυχένα με αυχενικό κολάρο και να ενθαρρύνεται η πλήρης κινητοποίηση, καθώς αυτό έχει αποδειχθεί ότι επιταχύνει την αποκατάσταση.
 

Η αντιμετώπιση των μορφών του αυχενικού συνδρόμου που οφείλονται σε εκφυλιστική νόσο της σπονδυλικής στήλης είναι πιο μακροχρόνια. Βασίζεται κυρίως στη φαρμακευτική αγωγή και στη φυσικοθεραπεία, η οποία στοχεύει τόσο στη λύση του μυϊκού σπασμού που συνυπάρχει και στην κινητοποίηση όλων των αρθρώσεων της αυχενικής σπονδυλικής στήλης, όσο και στην ενδυνάμωση του μυϊκού συστήματος του αυχένα και στη βελτίωση της θέσης της αυχενικής σπονδυλικής στήλης.
 

Θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγονται βίαιοι χειρισμοί και άλλες βίαιες μέθοδοι κινητοποίησης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστα αποτελέσματα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η εκφυλιστική νόσος είναι χρόνια πάθηση, που παρουσιάζεται με εξάρσεις και υφέσεις και έτσι πολλές φορές μπορεί να εμφανιστούν υποτροπές έπειτα από επιτυχή αντιμετώπιση του προβλήματος.
 

Σε -λίγες σχετικά- περιπτώσεις όπου το πρόβλημα οφείλεται σε πίεση νεύρου από κάποια δισκοκήλη, τη λύση δίνει η χειρουργική θεραπεία (δισκεκτομή για αποσυμπίεση του νεύρου). Στην περίπτωση αυτή η ανακούφιση από τα συμπτώματα είναι άμεση και μόνιμη. Όταν υπάρχει και πίεση του νωτιαίου μυελού (μυελοπάθεια), η χειρουργική αντιμετώπιση είναι συνήθως επείγουσα.

Συνοψίζοντας, έρευνες έδειξαν πως το θεραπευτικό μασάζ στον αυχένα αποτελεί την καλύτερη πρόληψη και θεραπεία για οποιαδήποτε πάθηση σας ταλαιπωρεί, μέσω της αύξησης της κυκλοφορίας του αίματος, της παραγωγής ενδορφινών καθώς και της αύξησης της ροής της λέμφου. Οι έρευνες επίσης έδειξαν πως το θεραπευτικό μασάζ μειώνει τα επίπεδα της κορτιζόλης συμβάλωντας στη χαλάρωση των μυων κι αυξάνει το εύρος της τροχιάς της κίνησης σε όλες τις αρθρώσεις. Αν και το μασάζ δεν αυξάνει τη μυϊκή δύναμη, εντούτοις αυξάνει τον μυϊκό τόνο. Το θεραπευτικό μασάζ επίσης αυξάνει την «αυτοδιόρθωση» της στάσης του σώματος μας και κυρίως μειώνει τον χρόνο αποθεραπείας ύστερα από τραυματισμό προκαλούμενο από μυϊκή δυσκαμψία όσον αφορά τους αθλητές.